Pasożyty to organizmy żyjące w innych organizmach, żywiące się nimi. Czerpią z tego korzyści, wyrządzając swojemu gospodarzowi szkodę.
Pasożyty mogą wywoływać poważne choroby. Na ogół są bardzo małe, ale potrafią przybrać długość nawet 20 metrów. Po rozpoznaniu schorzenia, konieczne jest stosowanie leków przeciwpasożytniczych.
Kiedy stosować leki przeciwpasożytnicze?
Farmakoterapia w chorobie pasożytniczej powinna przebiegać pod okiem lekarza. Stosowanie leków przeciwpasożytniczych jest zależne od rodzaju pasożyta, który znajduje się w organizmie pacjenta. Niemniej wyróżnia się dwie grupy środków na pasożyty wewnętrzne.
Leki paraliżujące pasożyta – porażają układ nerwowy pasożyta, hamując skurcz jego mięśni. Przez to zostaje on unieruchomiony, dzięki czemu sparaliżowanego robaka można łatwiej wydalić. Jednym z tego typu leków przeciwpasożytniczych bez recepty jest zawiesina doustna Pyrantelum. Środek ten przeznaczony jest w chorobach pasożytniczych u dzieci. Zaleca się go, gdy w kale lub w okolicach odbytnicy występują owsiki.
Leki zakłócające metabolizm – zaburzają przemianę materii pasożyta, blokując działanie niektórych enzymów. Metabolizm węglowodanów nie może być prawidłowo przeprowadzony. Dochodzi do niedostatecznej podaży energii i zakłócenia funkcji życiowych robaka, doprowadzając ostatecznie do jego śmierci.
W czasie takiej terapii powinno się przestrzegać diety niskowęglowodanowej. Do leków zakłócających metabolizm pasożyta bez recepty zalicza się wyroby zawierające substancję mebendazolu np. Vermox.
Podobne działanie ma przeciwrobaczy lek na receptę Zentel. Jego substancją czynną jest abendazol, który również uniemożliwia pasożytom wchłanianie glukozy i działa także na ich jaja. Zentel ma dość szerokie zastosowanie i sprawdzi się w walce z obleńcami, jak i płazińcami. Zaleca się go przy zajęciu organizmu przez takie robaki, jak:
- glista ludzka
- włosogłówka ludzka
- tasiemiec
- owsiki
- tęgoryjec amerykański
- węgorek jelitowy
- tęgoryjec dwunastniczy.
Leki na wszy i pasożyty zewnętrzne
Przyczyną pasożytów wewnętrznych typu owsiki, tasiemiec są na ogół skażone dłonie bądź zanieczyszczony pokarm lub woda. Wyróżnia się również drugą grupę pasożytów – pasożyty zewnętrzne, które żyją na powierzchni organizmu żywiciela, żywiąc się jego płynami ustrojowymi. Mogą one wywoływać takie objawy, jak swędzenie, wysypkę, zaczerwienienia skóry czy pęcherzyki.
Do najczęściej spotykanych chorób wywoływanych przez pasożyty zewnętrzne należą wszawica i świerzb. Wszy, jak i świerzb mogą przejść na człowieka po kontakcie z nosicielem, ale również przez korzystanie z jego osobistych rzeczy np. grzebień, ręcznik, ubrania. W leczeniu świerzbu stosuje się m.in. benzoesan benzylu zawarty w Novoscabin Skin Protect płyn 10% . Zapobiega on kolonizacji skóry przez pasożyty świerzbowca. Na świerzb zaleca się również maść siarkową oraz permetrynę.
Z kolei w zwalczaniu wszawicy na ogół stosuje się środki na wszy i gnidy na bazie dimetykonu. Zawiera go wiele szamponów przeznaczonych do zwalczania tych pasożytów np. Licerinn. Jego substancje czynne uniemożliwiają wszą oddychanie, skutecznie je likwidując już w ciągu 15 minut.
Skutki uboczne leków pasożytniczych
Najczęściej lekarze zalecają stosowanie leków przeciwpasożytniczych nowej generacji, które wywołują, jak najmniejsze skutki uboczne. Na ulotce każdego medykamentu znajduje się spis ewentualnych zdarzeń niepożądanych. Ze względu na większą lub mniejszą toksyczność części środków przeciwpasożytniczych można obserwować: biegunkę, wymioty, mdłości czy zawroty głowy.
Najnowsze komentarze